Uitbreiding in het Onbekende

Frans StieneArticles, Nederlands Leave a Comment

clouds1

Men vraagt mij vaak naar mijn eigen ervaringen en meestal vertel ik mensen maar een beetje. Omdat deze ervaringen mijn persoonlijke inzichten zijn, wat is de zin van mijn ervaringen voor anderen? Maar, recentelijk werd ik gevraagd of ik sommigen ervan meer openbaar wilde delen.

Dus daar ga ik dan en deel ik één van mijn meest leven-veranderende ervaringen.

In November 2011, in een retraite centrum in het midden van een sequoia bos, had ik een leven-veranderende ervaring die het hele concept veranderde van wie ik was, wat onderwijzer zijn was, wat het leven was en nog veel meer. In feite is deze ervaring, in 2015, zich nog steeds aan het uitvouwen.

Ongeveer 19 jaar geleden, toen ik begon met het oefenen en onderwijzen van meditatietechnieken, dacht ik dat ik oogkleppen ophad (ook wel ‘blinders’ genoemd in Amerika). Ik ging als een paard met oogkleppen op door het leven, niet met een helder zicht. Maar na deze ervaring, tussen de majestueuze bomen, realiseerde ik me dat ik geen oogkleppen ophad. Maar in plaats daarvan, realiseerde ik me dat mijn ogen volledig bedekt waren geweest! Ik had al die jaren in het duister in het rond gestruikeld!

Nadat ik de ervaring die ik hier beschrijf gehad heb, betekent dat niet dat ik nu ineens alles helder zie; ik heb nog vaak het gevoel dat ik het donker rondtast. Maar, ik heb nu flitsen gezien van wat mogelijk is en alle vertrouwen in de methodes die ik beoefen, vertrouwen dat op ik op een dag de oogkleppen volledig af kan nemen, voor eens en voor altijd. En zelfs als dit op mijn sterfbed zal gebeuren zal ik volledig gelukkig zijn. 

Dus, wat is er eigenlijk gebeurd? Ik had lessen gegeven en drie weken lang intensief één op één sessies gedaan in verschillende steden. Dit zou mijn laatste dag worden van een vierdaagse meditatie retraite, voordat ik naar huis zou vliegen. Het was vroeg in de morgen toen ik wakker werd; de dag zag er prachtig uit en ik voelde me prima. Ik nam een douche, kleedde me aan en liep de algemene ruimte in, klaar om een boswandeling te maken voor de lessen begonnen. Plotseling voelde ik binnenin mij een energie uitbreiden en ik viel om, op de vloer. Ik wist dat ik daar lag – mijn bewustzijn was wel helder – maar ik kon mijn lichaam niet bewegen, het voelde alsof Frans ‘de deur uit’ was.

Sommigen zullen zeggen dat ik een uittredingservaring beleefde, maar dat was niet hoe het voelde. Ik was tegelijkertijd diep binnenin en buiten mijn lichaam. Mijn bewustzijn werd zó groot, zó immens dat er geen begin en eind aan was.

Een paar studenten hoorden me vallen en haastten zich naar waar ik lag. Ik kon nog wel mompelen maar had moeite het lichaam-jasje genaamd Frans te vinden. Één van de studenten werd duizelig , omdat de energie hem teveel werd. Een andere moest bijna overgeven, maar gelukkig was één sterk genoeg. Ik vroeg hem me te stompen zodat ik mijn lijf weer zou kunnen voelen. Heel langzaam begon ik het ding genaamd Frans weer te bewegen, eerst mijn handen, toen mijn benen en langzaam ging ik zitten. Maar nu wilde ik mijn huid afscheuren. Ik scheurde mijn shirt af, knopen vlogen overal heen, omdat ik voelde dat mijn kleren, mijn lijf, mijn bewustzijn teveel begrensden. Het leek niet meer te passen in dit ding genaamd Frans; het was te groot. Ik moest uit de algemene ruimte komen, want ik wilde het aan puin slaan, het voelde te begrensd voor mijn bewustzijn. Ik werd er erg bang door. Ik slaagde erin naar buiten te kruipen het bos in waar ik een paar grote tonnen water zag, die ik over mijn hoofd en lichaam begon te gieten. Oh, wat voelde dát goed! 

Langzaam, erg langzaam, begon ik mijn lichaam weer te kunnen gebruiken, maar het voelde zó klein, zó onbetekenend. Dit lichaam was niet ik meer wie ík was, het was alleen een jasje.

Ik had nog maar een uur of twee vóór ik weer les moest geven en ik was niet zeker of ik dat aankon. Maar ik deed het. Maar, het vroeg wel ál mijn focus en moeite en daar dank ik mijn persoonlijke meditatieoefeningen voor. Zonder mijn stabiele dagelijkse oefening ben ik niet zeker over hoe ik had gereageerd op de veranderingen die met deze ervaringen kwamen. Deze veranderingen gebeurden op zowel lichamelijk, emotioneel, energetisch, mentaal, spiritueel gebied en nog veel meer…..in feite kostte het me zes maanden om een beetje te wennen aan de veranderingen die hadden plaatsgevonden. Zoals ik zei in het begin van dit artikel, het is nog steeds aan het uitvouwen tot op de dag van vandaag. En deze veranderingen, dit uitvouwen, zal waarschijnlijk doorgaan zolang als ik hier in dit lichaam-jasje zit, genaamd Frans en daarna.

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *