Eguchi Toshihiro en Handpalm Healing

Eguchi Toshihiro and Palm-Healing translated into Dutch
Onderzoek naar een student van Mikao Usui, die zijn eigen school en vorm van handpalm healing begon
Door Bronwen en Frans Stiene

Translated by Sinie Klomp at [email protected]

De laatste jaren is er veel belangstelling voor de geschiedenis van het Reikisysteem. Dit onderzoek loopt zo nu en dan tegen muren en impasses op en lijkt soms meer op het bij elkaar zoeken van stukjes van een historische legpuzzel. Er zijn stukjes informatie waar mensen bovenop zitten en er zijn stukjes die nog niet omgedraaid zijn. En natuurlijk zullen er ook stukjes van deze puzzel kwijt zijn, stukjes die gevallen of weggevaagd zijn en nooit terug gevonden worden.

Een persoon, wiens naam de laatste tijd op een aantal verschillende stukjes van de puzzel opduikt, is Eguchi Toshihiro. Sommigen geloven tegenwoordig dat hij het onderwijs van Mikao Usui beïnvloed heeft, vooral door zijn diepgaande kennis van de Shinto praktijk. Dit is grotendeels terug te vinden in wat we nu kennen als de 2e graad of Okuden in het Reikisysteem.

Vanaf het begin van de vorige eeuw kende Japan een grote algemene gezondheidsbeweging, die voortduurde tot de Tweede Wereldoorlog. Niet alleen ontwikkelde Usui een beoefening die aanvankelijk aan honderden onderwezen werd, maar dit deden vele andere zoekers en onderzoekers, waaronder Eguchi.

De Japanse cultuur lijkt altijd een speciale plaats gehad te hebben voor hand of handpalm healing binnen hun traditionele geloofswijze. Sinds oude tijden werd palm healing als een element van het Boeddhisme beoefend en dezelfde opvattingen zijn tegenwoordig in gebruik bij bijvoorbeeld de populaire godheid Binzuru. De aanbidders zoeken hier een genezingservaring door over die plaatsen van het beeld van Binzuru te wrijven, die corresponderen met hun fysieke lichaam.

Mikao Usui, de Usui Reiki Ryôhô Gakkai en Eguchi Toshihiro

In 2000 werd er in Japan een boek gepubliceerd over Eguchi en zijn healingstechnieken onder de titel Tenohira-ga Byoki-o Naosu (Genees Uw Ziekte met de Handpalm) geschreven door Mihashi Kazuo. Dit boek schijnt enig licht op wat er onderwezen en beoefend werd door Eguchi. Hoewel Usui zelf er niet in genoemd wordt, wordt wel in het kort Eguchi’s relatie met de Usui Reiki Ryôhô vanaf 1926 besproken. Dit is waarschijnlijk de Usui Reiki Ryôhô Gakkai (de Vereniging van de Usui healingsmethode met Spirituele Energie), die vandaag de dag nog steeds in Japan bestaat. De kennis van de auteur over Eguchi werd verkregen uit een aantal uitverkochte boeken van Eguchi zelf en anderen. Ons artikel over Eguchi bevat feitelijke informatie uit Tenohira-ga Byoki-o Naosu met aanvullende informatie uit andere bronnen (steeds van voetnoten voorzien), zoals professor Judith Rabinovitch (haar bronnen bestaan uit verschillende Japanse teksten inclusief een chronologie van zijn leven op basis van aantekeningen van Eguchi), Suzuki san en Chris Marsh.

Eguchi Toshihiro (hier links op de foto) werd geboren op 11 april 1873 in Kumamoto, Japan en hij stierf op 10 juni 1946. Hij was ongeveer 8 jaar jonger dan Usui en zijn gezondheid was nooit erg goed, hij viel vaak flauw en had problemen in het borstgebied. Op een bepaald moment in zijn jeugd werd hij niet geaccepteerd op de ‘Army Cadet School’ als gevolg van problemen bij de medische toelatingstest. Later toen hij op de Universiteit van Tokio zat, viel hij flauw tijdens het examen. Het was bekend dat Eguchi een aantal vakken had laten vallen vanwege zijn zwakke gezondheid, maar het lukte hem wel om zijn diploma te halen en uiteindelijk directeur van een school in Nagano te worden.

Volgens Tenohira-ga Byoki-o Naosu introduceerde een vrouw, genaamd Tamura, Eguchi bij de Usui Reiki Ryôhô in 1926; hij was op dat moment 53 jaar oud. Eguchi leefde in Shibuya, Tokio en hij schreef: “50 yen was/is veel geld voor de toelating tot de groep (nyûkai heet dat) en bovendien moest er ook op elke bijeenkomst nog 1 yen [ii] betaald worden. En, hoewel ik dacht dat dit [mijn training] heel belangrijk was, leek me het moeten betalen van 50 yen voor zoiets niet veel zin hebben” [iii]. Eguchi geloofde dat mensen die handpalm healing beoefenden nooit hoge bedragen moesten vragen voor deze dienst, omdat het een natuurlijk geschenk is waar iedereen mee geboren wordt en hij geloofde ook dat het misschien mogelijk was iemands karma te verzamelen. Hij merkte ook op dat een huidige leraar van de Usui Reiki Ryôhô Taketomi Kanichi (1878 – 1960) was, die het als schout-bij-nacht bij de Japanse marine financieel heel goed had. Na 2 jaar kwam Eguchi in actie, zeggende dat hij ‘de onjuistheid (iwarenaki wo) van de hoge bijdragen door had’ en hij schreef een formele ontslagbrief (taikai-todoke) voor de groep en overlegde deze aan Marine Officier (schout-bij-nacht) Ushida Jûzaburô (1865 – 1935), “hoofd van de Usui-kai” [iv].

Verdergaand met zijn eigen school, met zijn eigen ideeën en zijn ‘verklaarde onafhankelijkheid’ [v], creëerde Eguchi de Tenohira Ryôji Kenkyû Kai (Hand Healing Onderzoekscentrum). Hij verhuisde naar de stad Kôfu, waar hij, om de honderden mensen te kunnen herbergen die voor zijn publieke diensten kwamen, een ontmoetingsruimte vlakbij het station van Kôfu betrok. “Dit”, zegt professor Rabinovitch, “was het begin van Eguchi’s bloeiende praktijk, die decennia lang duizenden mensen aantrok van overal uit het land”. Ze zegt over zijn karakter, dat “er gezegd wordt dat hij een diep religieus mens was, die een meditatieve healing beoefende die gegrondvest was in het gebed zonder symbolen of inwijdingen” [vi].

Wat het honorarium betreft vroegen Toshihiro Eguchi en zijn broer Shunpaku blijkbaar geen vastgestelde bedragen voor het trainen van anderen, maar professor Rabinovitch geloofde dat ze wel kleine bijdragen ontvingen.

Mikao Usui zelf wordt niet genoemd in Tenohira-ga Byoki-o Naosu, maar volgens de professor “was Eguchi ongeveer 2 jaar student van Usui-sensei en veel langer een hechte persoonlijke vriend”. De professor zegt vervolgens dat “aangezien Eguchi zo serieus onder Usui studeerde, zijn geschriften bijzonder waardevol zijn voor het traceren van vroege proto-Reiki en voor het beter begrijpen van de Boeddhistische en spirituele grondslagen van healing met handen”. Er wordt ook gezegd dat er handtekeningen en een dagboek van Eguchi zijn, die de decennia overleefd hebben en die gedetailleerde informatie bevatten over zijn relatie met Usui.

Tenohira Ryôji Nyûmon

In Tenohira-ga Byoki-o Naosu staat dat Eguchi’s centrum rond 1929 heel populair geworden was met ongeveer 150 nieuwe mensen per maand die zijn technieken wilden leren. Eguchi en enkele van zijn studenten ontwikkelden 3-daagse seminars en gingen daarmee naar Tokio en Osaka met een opkomst per seminar van ongeveer 300 mensen. De meest bekende studenten van hem waren Mitsui Kôshi en Miyazaki Gorô.

Mitsui, een dichter en eens een dorpsburgemeester, hielp Eguchi met zijn lezingen en bijeenkomsten en was zeer gerespecteerd om het schrijven van waka poëzie. Waka is een vorm van klassieke Japanse poëzie, die Usui en enkele van zijn tijdgenoten combineerden met hun spirituele onderwijs. De Usui Reiki Ryôhô Gakkai heeft een lijst van 125 waka gedichten, geschreven door de Meiji Keizer (1852 – 1912), die door Usui in zijn onderwijs gebruikt werden. Een andere student van Usui, Tomita Kaiji, schreef in 1933 zijn handleiding over zijn eigen Tomita methode voor hand healing. Hierin beschrijft hij in het bijzonder een meditatie die focust op waka om een grotere hoeveelheid energie in het lichaam op te wekken. “Het is belangrijk”, schreef Mitsui, “om tijdens de training eenheid te bereiken en om dit te bereiken moet je gassho beoefenen of in je normale dagelijkse leven – waka”.

Mitsui publiceerde nogal wat boeken met besprekingen van de waka van de Meiji Keizer. In 1930 was hij mede auteur van een boek over tehohira ryôji samen met Eguchi wat Tenohira Ryôji Nyûmon heette (Introductie tot de Healing met Handpalmen).

Miyazaki, die Mitsui bewonderde, werd ook Eguchi’s schoonzoon. Hij schreef ook boeken en ander materiaal over handpalm healing. Na Eguchi’s dood in 1946 nam hij het centrum over, maar zijn aandacht lag meer bij het schrijven en de studenten namen af waardoor de groep kleiner en kleiner werd. Eén van de meer bekende boeken van Miyazaki was Tanasue no Michi (De Manier om met Handen te werken).

Eguchi reisde zelfs naar Pusan in Korea om lezingen te geven, maar moest er mee stoppen als gevolg van reisbeperkingen door de dreigende oorlog. In 1945 werd zijn huis verwoest en hij verhuisde samen met zijn vrouw naar het huis van zijn dochter. In deze tijd vertelde hij zijn dochter dat er twee grote successen in zijn leven waren – het ene was dat hij voor zijn dochter een goede man gevonden had en het andere de handpalm healing.

Mihashi zegt dat tot op de dag van vandaag er in Japan nog steeds mensen zijn die Eguchi’s methode onderwijzen; één van hen is Kijima Yasu.

De Ittôen Gemeenschap

Eguchi was zelf betrokken bij verschillende groeperingen (los van Usui en de Usui Reiki Ryôhô) die met healing werkten. Toen hij directeur van de school in Nagano was, nodigde hij Nishida Tenko uit , die in 1904 de Ittôen gemeenschap stichtte, om een presentatie te geven. Deze gemeenschap bestaat nu nog steeds uit mensen, die een leven zonder bezittingen zoeken en dienen in een geest van boetedoening. Zij geloven dat als mensen in overeenstemming met de natuur leven, ze geaccepteerd worden en in staat worden gesteld om te leven, zelfs zonder dingen te bezitten en zelfs zonder te werken voor geld [vii]. Vandaag de dag omvat de Ittôen gemeenschap ongeveer 100 leden en hun leider Takeshi is de kleinzoon van Nishida Tenko. De Ittôen leden beoefenden van oudsher een vorm van handpalm healing, die door Eguchi aangeleerd werd, die de gemeenschap diverse keren bezocht. Tegenwoordig beoefenen nog enkele families handpalm healing, maar het is geen officiële praktijk binnen de gemeenschap. Professor Rabinovitch eigen tenohira ryôji lerares, Miss Endo (in 1994 ongeveer 97 jaar oud), een Ittôen student van Eguchi in 1929 of 1930, maakte nog steeds haar ‘avondrondje’ door de gemeenschap voor ze overleed. Het is bekend dat Eguchi tijdens zijn bezoeken ook waka van de Meiji Keizer reciteerde. Tegenwoordig reciteren de Ittôen na het eten nog de waka van de Meiji Keizer:

Niet self-ingenomen zijn en werken voor het welzijn van anderen:

Dit is de oproep aan menselijke wezens om te beoefenen [viii].

Eguchi’s Systeem van Healing met de Handen

Egushi geloofde dat iedereen handpalm healing kon doen als hun energetisch kanaal geopend was. De manier om dit kanaal te openen of volledig te zuiveren was heel gemakkelijk: behandelaars moesten 3 dagen achter elkaar 30 tot 40 minuten gassho en meditatie doen met iemand die energetisch meer ervaren was. Dit hielp om de eigen energetische verbinding van de behandelaar te verstevigen en het vertrouwen op te bouwen om de handpalm healing te gaan doen.

“Hij schrijft over het binnen gaan van huizen van mensen, hen laten zien ‘hoe’ en liet hen beloven er trouw mee te oefenen. Maar spirituele en meditatieve oefeningen werden gebruikt om degenen die bij hem een cursus deden verder te helpen” [ix].

Eguchi’s beoefening was vooral gebaseerd op zelf-ontwikkeling en hij adviseerde zijn studenten om de onderstaande 7 principes na te volgen om een ascetische levensstijl aan te moedigen:

1. Het is nodig om een diepe compassie voor cliënten te voelen.
2. Houd je lichaam schoon, wees eerlijk, wees vriendelijk en word niet boos.
3. Tijdens de training: eet shojin ryori (soort Boeddhistische maaltijd zonder vlees) en eet licht.
4. Om gezond te blijven: neem zonlicht, frisse lucht, goed water en goed voedsel tot je.
5. Het is onmogelijk om gezond te worden door je enkel op het lichaam te focussen. Studenten moeten ook juist denken en handelen.
6. Lees elke dag waka van de Meiji Keizer.
7. Als we ziek worden, moeten we eerst vanuit de grond van ons hart tegen onszelf zeggen: ‘Ik verontschuldig me oprecht als ik iets verkeerd heb gedaan’.

Een specifiek aspect van Eguchi’s handpalm healingstechniek was het gebruik van alleen de rechterhand – want dit was voor het geven, terwijl de linkerhand voor het ontvangen was (hoewel hij in sommige gevallen behandelaars adviseerde de linkerhand te gebruiken). De behandelaars moeten erop letten dat hun cliënten zich in evenwicht voelen tijdens de behandeling, d.w.z. dat als je de linkerarm behandelt, de rechter ook behandeld moet worden. Het praten moet tijdens de behandeling tot een minimum beperkt worden en bij aanvang wordt er een gebed gezegd. Een voorbeeld van een gebed kan zijn: mogen mijn handen deze persoon helpen zodat hij/zij beter mag worden. Eguchi geloofde ook dat de ziekte zelf niet genoemd moest worden in het gebed.

Bij het behandelen van mensen leerde Eguchi om met het hoofd te beginnen, gebruikmakend van 5 hoofdposities met een laatste positie op de buik. De eerste 5 hoofdposities zijn gelijk aan de 5 hoofdposities zoals Mikao Usui ze onderwees [x]. De behandeling zou over het algemeen ongeveer 30 tot 40 minuten duren.

Hieronder vind je een vertaling van professor Rabinovitch van de hoofd ‘methode’ van Eguchi uit het boek van Eguchi en Kôshi Tenohira Ryôji Nyûmon. De professor zegt dat na het hoofd (inclusief de buikpositie) specifieke lichaamsdelen intuitief aangeraakt werden. Er worden ook aanwijzingen gegeven voor de plaatsing van de handen op de organen alsook plaatsingen voor veel verschillende specifieke ziekten, zoals astma, hersenbloeding, vrouwelijke hysterie en de hik. Tegelijkertijd moet opgemerkt worden, dat Eguchi niet geloofde dat de ‘methode’ net zo belangrijk was als de spirituele verbinding van de behandelaar om healing uit te voeren.

HOOFD:

1. Haargrens (haegiwa)
2. Slapen (komekami) “je kunt beide zijden met beide handen tegelijkertijd doen”
3. Achterkant van het hoofd, bovenin (kôtôbu no takai tokoro)
4. Nek (kubisuji)
5. Bovenkant van het hoofd (kruin) (atama no chôjô)
6. Buik, darmen (ichô)

Doe stap 1 t/m 6 ongeveer 30 tot 40 minuten om healing plaats te laten vinden. Deze behandeling is ook effectief bij het omlaag brengen van koorts. Neem voor de behandeling de temperatuur van de patiënt op, zodat je in staat bent om de daling van de koorts te meten.

Usui en Eguchi

De overeenkomsten tussen het onderwijs van Eguchi en dat van Usui zijn talrijk. Ze omvatten het concept van zelf-ontwikkeling door het gebruik van de leefregels of principes (vooral Eguchi’s principes 2, 5 en 6); het zuiveren van de energetische kanalen van het lichaam met behulp van een meer ervaren behandelaar; meditaties om de energetische kanalen te zuiveren; en specifieke handposities op het hoofd om de zuivering te ondersteunen. De genoemde handposities en de ‘methode’ waar Eguchi en Kôshi over schrijven lijken op de Richtlijnen van de Healing Methode (ryôhô shishin), waarvan bekend is dat die gebruikt werden door zowel de Usui Reiki Ryôhô Gakkai als door Chûjirô Hayashi. Voor studenten die verder wilden gaan, werden er ook meer spirituele en meditatieve oefeningen onderwezen om hun ontwikkeling te ondersteunen. Zowel Eguchi’s als Usui’s onderwijs ontstond vanuit de Japanse overtuigingen en cultuur, waarbinnen aan het begin van de vorige eeuw geëxperimenteerd werd met spirituele ontwikkeling en handpalm healing.

Hoewel het Reikisysteem, zoals we dat tegenwoordig kennen, verwijderd is geraakt van het vroege onderwijs van Usui, is het belangrijk voor het huidige systeem om zich de wortels te herinneren en weer vaste voet te krijgen in solide grond. Dit kan hetgeen wat over is van het onderwijs alleen maar verrijken. Door een dieper begrip van deze vroegere gebeurtenissen en culturele ontwikkelingen kan de moderne Reiki cursist een duidelijker en zekerder intentie ervaren in de aanpak van zijn/haar persoonlijke beoefening.

Bronnen

1. Tenohira-ga Byoki-o Naosu (Genees Uw Ziekte met de Handpalm) door Mihashi Kazuo, 2000. Chuo Art Publishing Co., LTD. Voor dit artikel werden stukken vertaald naar het Engels door Minamida Tokiko.
2. Professor Judith Rabinovitch Ph.D., Harvard University; Momenteel Karashima Professor voor de Japanse Taal en Cultuur, Department of Foreign Languages and Literatures, University of Montana, USA. Zij studeerde een week in 1974 tenohira ryôji bij Miss Endo (een authentieke Ittôen studente van Eguchi) in de Ittôen gemeenschap in Japan en ze ontving een informele initiatie, waarbij Miss Endo, stil zittend in een meditatieve staat, de handen op haar plaatste terwijl ze ongeveer een uur met de patiënt in contact was en ze adviseerde haar om te blijven oefenen. Rabinovitch beschrijft dat ze naderhand een enorme energie in haar lichaam en handen voelde en ze ging 10 jaar door met oefenen. In 2002 ging ze door met de training tot leraarsniveau bij een Japanse priester.
3. Suzuki san; geboren in 1895 en volgens haar student Chris Marsh nog steeds in leven. Ze is een Tendai non en een nicht van de vrouw van Mikao Usui, bij wie ze vanaf 1915 studeerde.

Suzuki san, 2003.

[ii] Professor Rabinovitch zegt dat 1 yen waarschijnlijk gelijk stond aan het loon van 1 dag. Ze zegt ook dat het de norm in Japan is om hoge bijdragen te vragen voor het lidmaatschap van een vereniging.

[iii] Professor Rabinovitch citeert aantekeningen van Eguchi, 2004.

[iv] Professor Rabinovitch citeert aantekeningen van Eguchi, 2004.

[v] Professor Rabinovitch citeert aantekeningen van Eguchi, 2004.

[vi] Professor Rabinovitch citeert aantekeningen van Eguchi, 2004.

[vii] Ittôen website: http://www.ittoen.or.jp/english/E-whatis.htm

[viii] Ittôen website: http://www.ittoen.or.jp/english/E-whatis.htm

[ix] Professor Rabinovitch, 2004.

[x] Chris March, student van Suzuki san, 2001.